Weranda literacka

Zapach późnego lata

Artykuł został opublikowany 13 września 2024


    Lubię lato, upalne dni. Nie przeszkadza mi, że część lata spędzam we Wrocławiu, ponieważ pustoszeje on na czas kanikuły. Za czasów mojej młodości lubiłam w towarzystwie pojechać do centrum, przejść się ulicą Świdnicką, wówczas głównym deptakiem miasta, i wypić w kawiarni  o wdzięcznej nazwie "Stylowa"  (plac Kościuszki) najlepszą mrożoną kawę. A gdy jeszcze letni deszczyk zmoczył asfalt rozgrzanej ulicy, to specyficzny zapach, był dla mnie synonimem wakacji w mieście. Pamiętam go do dziś. Jestem dzieckiem miasta, ale to nie znaczy, że nie lubię i nie doceniam uroków wsi.

    Właśnie wybrałam się do mojego brata, który 13 lat temu przeniósł się wraz z nową żoną do Wilkowic, dużej wsi koło Bielska - Białej. Okazało się, że i do naszej rodziny zawitało "nowe", i że można się rozwieść  po 40 latach małżeństwa. No, ale brat to brat i kontaktów z  nim nie zerwałam. On wie, co na ten temat myślę. Tak więc wylądowałam w pięknie położonym domu z ogrodem, kiedyś pięknym i zadbanym, bo pielęgnacja ogrodu to hobby mojego brata, a teraz nieco podupadłym, ale dalej urokliwym. Z okien domu rozpościera się widok na pasmo Beskidu Śląskiego ze szczytem Skrzyczne.  Jurek to ma szczęście, obie jego żony i eks, i obecna świetnie gotują. Tak więc miałam znakomite jedzenie, piłam dobre wina, a przede wszystkim miałam towarzystwo mojego brata, który podniósł się po ciężkiej chorobie i żyje, i wiele pamięta z dawnych czasów. Wspominkom nie było końca. Zwiedziliśmy razem urokliwą Bielsko-Białą, podjechaliśmy też kolejką gondolową na Szyndzielnię, a stamtąd szlak prowadził na Klimczoka. Gondola wspina się bardzo stromo, a wokół rozpościerają się piękne lasy i panorama Bielska - Białej. Cudowne widoki. Na Klimczoka nie weszliśmy, bo siły już nie te. Droga prowadząca do kolejki pięknie wyremontowana, a tablica informuje, że ze środków Krajowego Funduszu  Odbudowy.

    Wilkowice to duża, zamożna wieś, w której młodzi uciekając z miasta, budują sobie siedliska. Posiada też oczyszczalnię ścieków, do której prowadzi urokliwa droga. I tą drogą, późnym popołudniem codziennie  spacerowaliśmy. Droga biegła wśród  łąk, z których patrzyły na nas  sarny pasące się pod lasem.  Łąki nagrzane słońcem, odurzały nas zapachem  ostatnich kwiatów i traw.  Zapach dojrzałej łąki, ziemi ciężkiej od płodów  - to znaki zwiastujące koniec lata, to zapachy późnego lata. Bardzo je lubię. Po drugiej stronie drogi rósł las zasadzony przez pana Józefa, sąsiada mojego brata. Był to wielki  kawał ziemi, ogrodzony, aby leśne zwierzątka nie obgryzały młodych drzewek. Pan Józef obiecał, że  za parę lat, las będzie dostępny dla wszystkich. Na bramie wisi tabliczka o takiej mniej więcej treści: "Ten las posadziliśmy w 2019 r. na pamiątkę naszej babci Moniki, którą wszyscy nazywali Mońka. To przestrzeń cichej rozmowy naszych przodków."  Wzruszające.

    Zapachy, słońce, przywoływały  wspomnienia innej wioski, do której jeździliśmy w dzieciństwie. W podkrakowskich  Michałowicach  mieszkała część  naszych krewnych.  Siostra dziadka, Małgorzata, miała spore gospodarstwo i chętnie nas u siebie gościła. W tej wsi poznałam też moją prababkę, sędziwą Marię Grucową. Pamiętam żniwa, trud żeńców i powroty z pola  na spokojnym  siwku o imieniu Maciek. Przodem na oklep siedziałam ja, za mną siedział mój brat, a po polach niósł się nasz śpiew: "Jarzębino czerwona, któremu serce mam dać....". Potem zwożono snopy wozami drabiniastymi. Mój brat siedział obok woźnicy, a na szczycie snopków siedziała Ewunia. I zdarzyło się, że przeładowany wóz przechylił się, snopki razem ze mną posypały się do rowu, przykrywając mnie całkowicie. Strachu, a potem śmiechu było co niemiara. Lubiłam też, razem z Niusią, córką sąsiadów, leżeć w sadzie na soczystej trawie, gdzie na wyciągnięcie ręki leżały dorodne, pachnące papierówki.

Takie mamy wspomnienia - ja i mój brat Jerzy, bo siostry rzadko tam przyjeżdżały.

Ewa Semków

inny tekst autorki pod linkiem

Dołącz do dyskusji - napisz komentarz

Prosimy o zachowanie kultury wypowiedzi.
Obraźliwe komentarze są blokowane wraz z ich autorami.

Artykuł nie posiada jeszcze żadnych komentarzy.

Dodaj pierwszy komentarz i bądź motorem nowej dyskusji. Zachęcamy do tego.
  • Wreszcie udało mi się wyjechać na Zachód

    Wreszcie udało mi się wyjechać na Zachód

    Krystyna Bukowczyk – NOTATKI z PODRÓŻY – Podróże w czasach PRL-u. Jak dzięki szczęśliwemu zbiegowi okoliczności udało mi się po raz pierwszy wyruszać poza żelazną…

  • Pożegnanie Ewy Radomskiej

    Pożegnanie Ewy Radomskiej

    W sobotę, dnia 12. kwietnia odeszła od nas Ewa Radomska. Jest to wielka strata dla portaluKobieta 50plus, ale zostały po niej artykuły, blogi i książki.

  • Chińska przygoda 5 – Ostatnie dni w Pekinie

    Chińska przygoda 5 – Ostatnie dni w Pekinie

    Krystyna Bukowczyk – NOTATKI z PODRÓŻY –Plac Niebiańskiego Pokoju, Świątynia Nieba i finalne rozmowy na temat naszego dzieła: Atlasu Punktów Akupunktury. 

  • Madera - wyspa wiecznej wiosny ?

    Madera - wyspa wiecznej wiosny ?

    Urodzinowy prezent w postaci spontanicznej wyprawy na Maderę okazał się strzałem w dziesiątkę! Przepiękne widoki, niezapomniane przygody i smak lokalnej ponchy na długo zostaną w mojej…

  • Domy na piasku. Polacy w Iranie (1942-1945)

    Domy na piasku. Polacy w Iranie (1942-1945)

    Pierwszy reportaż historyczny o polskich uchodźcach w Iranie „Domy na piasku. Polacy w Iranie (1942-1945)” Katarzyny Rodackiej.

  • Świat oswojony dźwiękiem

    Świat oswojony dźwiękiem

    W świecie pełnym hałasu i pośpiechu, Beata Szałwińska przypomina, że prawdziwa sztuka rodzi się w ciszy i skupieniu. Pianistka, z wrażliwością i autentyzmem, przywraca blask muzyce…

  • „Bezcenny pakunek”

    „Bezcenny pakunek”

    W środę, 16 kwietnia, o godzinie 11.00 Kino Pod Baranami zaprasza na kolejny pokaz w cyklu Dojrzałe Kino.

  • Zofia Kossak-Szatkowska (I voto Szczucka).

    Zofia Kossak-Szatkowska (I voto Szczucka).

    Projekcja filmu pt. „Mulier fortis. Kobieta mężna” poświęconego Zofii Kossak-Szatkowskiej. Spotkanie z reżyserem Adamem Kraśnickim oraz Joanną Jurgałą-Jureczką, autorką książek o…

Ja Kobieta