Szczęście w szafie

Są też i nowe, które przeczytało się, przekładało z półki na półkę i w konsekwencji zatrzymało bo ich treść stała się tak  bliska jak przyjaciel, na którego zawsze można liczyć.. I do którego można udać się po radę gdy coś zaczyna iść źle... 

Czas przymusowej kwarantanny spowodował iż po wyczytaniu co było w zasięgu ręki podeszłam do szafy-biblioteki gdzie zgromadzone są właśnie te ciągle jeszcze ważne i patrząc po tytułach ze lśniącej czerwonej okładki czarnymi eleganckim literami wyskoczył mi tytuł „Sztuka szczęścia” -  poradnik życia - Jego Świętobliwość Dalajlama – Howard C. Cutler. Czy potrzeba było lepszego tytułu kiedy naokoło strach, zwątpienie, smutek? 

Cytując za Wikipedią - „Dalajlama czyli Tenzin Gjaco, urodzony 6.07.1935 roku, tybetański przywódca polityczny i religijny – jest 14 osobą, która nosi tytuł Dalajlamy. Klęska powstania tybetańskiego z 1958 roku zmusiła go do opuszczenia kraju. Jest politycznym zwierzchnikiem emigracyjnego rządu Tybetu. Jego polityczne działania mają na celu utworzenie niepodległego państwa niezależnego od Chin. W 1989 roku został nagrodzony Pokojową Nagrodą Nobla.”           

             Ponadto odebrał gruntowne wykształcenie w filozofii buddyjskiej i niemal od urodzenia zajmował się medytacją. Niemniej uważa, że to wykształcenie akademickie, a nie mistyczne praktyki duchowe są  pierwszym krokiem do wewnętrznej przemiany.

Książka jest jakby wywiadem  - rzeką, w której Howard C. Cutler, amerykański pisarz  i psychiatra, rozmawia z Dalajlamą o tym co jest w życiu najważniejsze czyli właśnie o sztuce szczęścia. Na 250 stronach rozważają m.in. źródła szczęścia, pokonywanie cierpienia, radzenie sobie z gniewem i nienawiścią, zmiana swojego podejścia do życia.

Przytoczę zatem niektóre słowa Dalajlamy jako kierunkowskazy, które mogą pomóc w odnalezieniu w sobie szczęścia

• szczęście zależy bardziej od stanu umysłu człowieka niż od warunków zewnętrznych co jest  sprawą niezwykle istotną,

• najgłębszą naturą człowieka jest współczucie. Kiedy poczujesz w sobie współczucie i kiedy wpływa to na twoje działanie, wówczas automatycznie zmienia się nastawienie do innych. Jeśli będziesz traktował innych ludzi ze współczuciem w sposób naturalny zmniejszy się strach, a na jego miejscu pojawi się otwartość i pozytywna serdeczna atmosfera,

• za każdym razem kiedy spotykam się z ludźmi, zawsze patrzę  na nich z perspektywy tych najbardziej podstawowych rzeczy, które nas łączą. Wszyscy mamy ciało fizyczne, umysł, emocje. Wszyscy rodzimy się w podobny sposób i tak samo umieramy. Wszyscy pragniemy szczęścia i chcemy uniknąć cierpienia. Odkryłem, że to znacznie ułatwia wymianę myśli i emocji, porozumiewania się z innymi,

• myślę, że w znacznym stopniu to czy cierpimy zależy od tego jak reagujemy na daną sytuację. Do doświadczanego przez nas bólu i cierpienia przyczyniamy się również poprzez nadmierną wrażliwość reagując dramatycznie na błahe sprawy i czasem biorąc je zbyt osobiście,

• czasami pokłady gniewu  i bólu, jakie ludzie w sobie noszą, są efektem krzywdy, której doznali w przeszłości, uczucia te nie wydobywają się jednak na powierzchnię, są doskonale tłumione -  jedyne więc co może nas uchronić przed destrukcyjną siłą gniewu i nienawiści jest ćwiczenie tolerancji i cierpliwości,

• osiągnięcie prawdziwego szczęścia wymaga zmiany poglądu na życie, sposobu myślenia, co nie jest łatwe. To nie jest tak, że istnieje tylko jeden klucz, jeden sekret, i kiedy uda ci się go zdobyć, wszystko zmieni się na lepsze. To jest jak dbanie o ciało – do tego trzeba wielu różnych witamin i minerałów, a nie tylko jednego. Podobnie, aby osiągnąć szczęście, potrzeba różnych dróg i metod radzenia sobie z rozmaitymi, nierzadko bardzo złożonymi negatywnymi stanami umysłu. A jeśli chcesz zmienić negatywny sposób myślenia, nie wystarczy przyswoić sobie określoną myśl albo wykonać raz czy drugi jakieś ćwiczenie. Głębokie zmiany zawsze  zabierają wiele czasu...

• podstawą duchowego życia jest wewnętrzna dyscyplina, która pozwala osiągnąć szczęście. Dla Dalajlamy wewnętrzna dyscyplina polega z jednej strony na zwalczaniu negatywnych stanów umysłu takich jak gniew, nienawiść i chciwość, a z drugiej na pielęgnowaniu stanów pozytywnych – życzliwości, współczucia i tolerancji...

 Na zakończenie już nie z książki, ale  odwołując się do myśli Dalajlamy przytoczę dwie:

„Daj odejść ludziom, którzy przychodzą tylko po to aby narzekać, opowiadać o problemach, smutnych historiach, strachu oraz osądzania innych. Jeśli ktoś poszukuje naczynia na wyrzucenie swoich brudów, postaraj się aby nie był to twój umysł”.

I druga myśl na obecną sytuację bardzo pomocna:

„Gdy umysł jest spokojny i zajęty pozytywnymi myślami, ciału trudniej jest zachorować...”.

Kiedy odkładałam książkę na półkę do mojej biblioteko-szafy rzucił mi się w oczy kolejny wart zgłębienia tytuł, a mianowicie „Przyjaźń” Francesco Alberoniego, włoskiego dziennikarza, socjologa, wykładowcy, który pyta: „Czy w świecie współczesnym  zdarza się jeszcze przyjaźń?”

Ewa Radomska